Początki chirurgii plastycznej większości z nas kojarzą się z XX wiekiem, lecz operacje plastyczne mają za sobą znacznie dłuższą historię. Już w starożytnym Egipcie wykonywano operacje rekonstrukcyjne. Ok. 1000 r. p.n.e. dziedzina medycyny pozwalająca naprawić wygląd pojawiła się w Indiach i to właśnie stamtąd pochodzi pierwszy zbiór tekstów medycznych nt. chirurgii plastycznej – Sushruta samhita. Ponieważ tamtejsze prawo skazywało złodziei na obcięcie nosa, nie brakowało chętnych na plastykę tej części twarzy. Operacja stanowiła jedyną szansę na odzyskanie normalnego wyglądu. Do rekonstrukcji nosów w tamtych czasach służyła własna skóra pacjenta, pobrana przykładowo z czoła.
Kult piękna w czasach starożytności nie ograniczał się do Egiptu i Indii. Grecy i Rzymianie również zaczęli wykorzystywać chirurgię do zmiany wyglądu ciała. Ok. I w. p.n.e. przywracali oni piękno poturbowanym podczas walk gladiatorom.
Postęp chirurgii plastycznej zwolnił nieco tempo w średniowieczu. Dopiero w XVI wieku poczyniono kolejne kroki w kierunku rozwoju tej dziedziny medycyny, próbując kolejnych operacji rekonstrukcji nosa. Prawdziwy rozkwit chirurgii plastycznej przypadł jednak dopiero na wiek XIX. Do 1845 roku mówiło się jedynie o operacjach rekonstrukcyjnych, ale w tym roku w dziedzinie chirurgii plastycznej zdarzyło się coś ważnego – Johan Friedrich Dieffenbach przeprowadził pierwszą operację o celu czysto estetycznych. Po tym zabiegu katalog operacji zmieniających wygląd człowieka systematycznie rósł – pierwsze operacje pomniejszania lub powiększania piersi, plastyka powłok brzusznych oraz cały szereg operacji, o których nawet nie śniło się starożytnym.
Czytaj dalej Historia chirurgii plastycznej w Polsce i na Świecie
